Backpacken

Beste familie, vrienden, collega's, passanten,
Een groet vanuit de Starbucks in downtown Sydney! Bewapend met een tall long-black coffee + extra shot espresso en zittend in de heerlijke geur van koffiebonen en brownies zal ik proberen mijn eerste avonturen te beschrijven.
De eerste dagen had ik een stevige jetlag te pakken. Ik had een licht gevoel in m'n hoofd, zag af en toe wat dubbel en kon geen volzinnen uitspreken. Inmiddels begint het ware backpack gevoel langzaam op te komen en ben ik fit als een hoen. Het backpack gevoel betekent voornamelijk er vrede mee hebben dat je rustig aan doet en het prettig vinden dat alle zaken ongeorganiseerd zijn (zonder dat je als een hippie door het leven gaat). In het dagelijkse leven is dit niet altijd aangenaam, maar hier down under bestaat er geen ontspannender gevoel.
De afgelopen dagen waren leuk en gezellig. Zoals altijd met een groep vreemdelingen was het wat aftasten en beleefd vragen naar eenieders achtergrond en reisplannen. Maar zoals altijd met een groep vreemdelingen die een paar dagen met elkaar rondhangt en eens goed gezamelijk dronken wordt, zijn we nu al stevig aan elkaar gehecht. De totale groep bestaat uit 5 mannen en 14 vrouwen. Op zich geen straf om met veel meer vrouwen in een groep te zijn, het nadeel is dat er veel te weinig over voetbal wordt gesproken. In een week tijd heb ik 2x een kwartier mijn voetbalvisie uiteen mogen zetten, beide keren met meiden uit Eindhoven. Je zult snappen dat dit voor mij niet voldoende is...
Ik trek hier vooral op met m'n 7 kamergenoten in het hostel. Onze kamer is omgedoopt tot de funroom, fun hebben we zeker. Ik zal zo wat uitwijden over de mensen in de groep, want het is een mooie verzameling karakters.
Na de regeldag op vrijdag stond zaterdag de Blue Mountains trip op het programma. Dit betrof een dagje wandelen door een gebergte vlak buiten Sydney met een lokale gids. Behoudens enkele mooie uitzichtpunten vond ik het niet heel bijzonder. Die avond zijn we wezen stappen in een kroeg/disco om de hoek van het hostel. Het was gezellig maar niet overdreven uitbundig. Om een uur of 4 keerden we terug om naar bed te gaan, we moesten immers om 9 uur de volgende morgen alweer vertrekken voor een zogeheten Harbour Cruise. De al korte nachtrust werd echter flink verkort wegens een funroom-therapie sessie vanwege een gevalletje heimwee (kom ik zo op terug).
De Harbour cruise beviel prima. Wegens de korte nacht waren we allemaal zo gaar als een aap, dus een dagje chillen kwam goed uit. Met een ferry boat gingen we naar een strandje bij Watsons bay waar we een mooie wandeling langs wat cliffs en een vuurtoren maakten (en een naaktstrand waar iemand aan z'n eigen pik zat te sjorren). De dag werd afgesloten met een potje rugby kijken in een restaurant. Australië werd flink ingemaakt door Nieuw Zealand in de WK halve finale.
Gister heb ik nog een surf trip gemaakt, "learn to surf" genaamd waarbij je, zoals de naam al doet vermoeden, leert te surfen. We werden opgepikt door Owen, een typische surf dude met een lange blonde mat in z'n nek, mutsje op, tightpants aan en zonnebril nonstop voor z'n ogen. Met een busje bracht hij ons naar een afgelegen strandje om ons de basis van het surfen te leren. Onderweg moesten we nog even zijn maatje Rowen oppikken, de tweede surf teacher. Rowen was een kleinere versie van Owen: lange blonde mat in z'n nek, mutsje op, tightpants aan en zonnebril nonstop voor z'n ogen. Owen en Rowen, het was net de surfdude-versie van Peppie en Kokkie.
Het surfen ging niet al te best. De golven waren woest en het was alweer een tijd geleden dat ik voor het laatst op een bord heb gestaan. De rozigheid die je na een dag surfen hebt gaf echter een voldaan gevoel.
Vandaag heb ik een dag niksen en internetten ingelast. We hebben zojuist een hostel geboekt in Manly Beach waar we morgen heen verkassen. Manly is een soort Zandvoort maar dan met een backpackers en lekkere surf sfeer. Hier ga ik werken aan het UBP, het Ultieme Backpack Gevoel.
Ik zou nog wat zeggen over m'n reismaatjes. Met Rob heb ik de eerste dagen vooral opgetrokken. Hij is vlak voor vertrek afgestudeerd, maar heeft zijn studentenleven duidelijk nog niet achter zich gelaten. Rob bezit de kunst om elke 5 seconden een grappige opmerking te maken. Het maakt niet uit wat je zegt of wat er gebeurt, hij flapt er standaard een grappige of kritische opmerking uit die je aan het lachen brengt. Dit zorgt voor een bijna continu giechel geluid van de dames uit de groep, wat hem uiteraard alleen maar meer opmerkingen doet maken. Zijn mooiste grap was tijdens de Blue Mountain trip. Hij wist daar de gids genaamd Adam (een 45-jarige gescheiden vieze vent) wijs te maken dat onze reisleidster Marloes (24-jarige blonde chick) hem wel zag zitten, wat duidelijk niet het geval was. Adam probeerde haar de rest van de middag te versieren en nodigde haar al uit om eens bij hem langs te komen, tot Marloes er echt van begon te walgen. Ze kon, toen ze eenmaal begreep dat Rob dit had opgezet, de grap uiteindelijk wel waarderen.
Een andere maat is Jimmy. Jimmy is een manse 29-jarige loodgieter uit Sint Michelsgestel, vlakbij het welbekende Maaskantje. Hij praat precies zoals die New Kids gasten en kan mooie verhalen vertellen over de fratsen die hij vroeger uithaalde. Jimmy is de uitvinder van de jump-moonert, een jumpfoto met je rug naar de camera, waarbij je vlak voor het jumpen je broek naar beneden trekt :D Ik heb een exemplaar hiervan op m'n camera maar zal jullie dit besparen.
Ik zei al dat we vrijdagnacht aan een stukje groepstherapie hadden gedaan. Jimmy had namelijk heimwee. Hij was al niet mee op stap die avond met de rest, omdat hij zich niet zo best zei te voelen. Toen we om 4 uur 's nachts met z'n allen flink aangeschoten en luidruchtig de kamer binnenkwamen gooide hij het eruit:
"Jongens, gij zult het nie geleuven. Ik ga naar huis toe. Ik heb heimwee." Hij miste zijn vriendin en Brabant en voelde zich totaal niet op z'n gemak. Dat lieten wij uiteraard niet zomaar gebeuren. Vol overgave probeerden wij hem moed in te praten. Half 5 's nachts, 3 dronken gasten en 4 dronken meiden die proberen om Jimmy op z'n gemak te stellen. De één schreeuwde nog harder dan de ander wat een toffe peer we hem allemaal vonden en dat het zo zonde zou zijn als hij weg ging. Je zou er een semester psychologie colleges mee kunnen vullen.
De dag erop tijdens de Harbour cruise leek het wat beter met hem te gaan. Lekker zonnetje, wat chillen, hij komt er weer bovenop dachten we. Maar na de trip kneep hij er ineens tussenuit om even een belletje te plegen. Hij kwam terug met volgende opmerking.
"Jongens, gij zult het nie geleuven. Ik heb m'n vlucht geboekt. Over 2 dagen ben ik hier vertrokken." Hij had bij China Airlines de eerste vlucht terug geboekt. De hele groep baalde uiteraard en probeerde hem te troosten, maar het leek tevergeefs. Jimmy van de jump-moonert had heimwee en ging naar huis.
De volgende dag ging hij nog wel mee met de surfles. Super chill dagje wat hem duidelijk goed deed, maar zijn besluit was al unaniem, zo dachten wij. Na de trip kneep hij er ineens even tussenuit om een belletje te plegen. Hij kwam terug met de volgende opmerking.
"Jongens, gij zult het nie geleuven. Ik heb m'n vlucht afgezegd. Wat een mafketel ben ik, nie?!" Mooi, Jimmy blijft dus toch :)
Verder is er nog Bob aka Rob aka Robert. Hij is 18 jaar maar ziet eruit als achterin de 20. Een stevige baas die van plan is veel te gaan surfen en werken. Hij heeft elke dag van alles te regelen. Bijna niemand weet wat hij moet regelen, maar het lijkt steeds erg belangrijk. "Waar is Bob nou weer?", "Ja, die moest wat regelen zei ie.".
Naast de mannen zijn er 4 meiden in de funroom. Daniëlle is het meisje op de getagde facebook foto. Het lijkt me duidelijk van mijn smile op de foto dat ik het niet erg vond om een flinke zoen van haar in ontvangst te mogen nemen:)
Daniëlle reist samen met Steffi. Meiden die samen lang op reis gaan, dat wil nog wel eens wat moeilijkheden opleveren. We hebben een pouletje lopen voor hoe lang ze het samen vol gaan houden zonder een stevige ruzie te hebben. Steffi is niet te beroerd om wat boodschappen te doen en eten te koken, dus zij zal zeker een hoop vrienden gaan maken de komende tijd.
Verder is er nog Harmke, die op de eerste avond met 2 mannen heeft gezoend en 2 dagen later met 2 anderen. We zijn allemaal benieuwd waar dat zal eindigen. Last but not least Stephanie, zij is net als Rob afgestudeerd maar heeft voorlopig haar studentenharen nog niet verloren. Zij is ook niet te beroerd om wat mannen ter verlijden in de kroeg.
Ramon heeft zich sinds gisteravond ook bij ons aangesloten. Schitterende vent. Er ging een verhaal rond over iemand die een week voor ons in Sydney aankwam en een surfplank had gewonnen in een surfcontest. Je denkt dan snel aan een langharige surfdude wiens droom het is om de golven langs de Australische kust te bedwingen. Ramon had echter nog nooit stevig op een surfboard gestaan. In de contest ging het erom wie volgens het publiek de beste surfer was. Ramon dacht goede kans te hebben als hij naakt op z'n plank zou springen, dus hij trok z'n kleren uit en peddelde het koude water in om een poging te wagen. Het was niet tevergeefs, want het publiek stond voor hem op de banken en hij versloeg zo degenen die wel goed konden surfen. Ramon kwam om 1 uur gisternacht de keuken van ons hostel binnenlopen (waar we een drank-kaartspelletje aan het spelen waren) met backpack op z'n rug en een nieuw surfboard onder z'n arm.
"Kan jij goed surfen jonguh?"
"Nee ik kan er geen bal van."
"Wat moet je dan met die plank?"
"Die heb ik vorige week gewonnen"
" Oh, was jij die gozer die in z'n nakie op die surfplank ging staan!?".
Hij was het inderdaad.
Volgens mij wordt m'n verhaal alweer veel te lang, dus ik ga er een einde aan breien. De volgende keer zal ik reppen over de bende, stank en kakkerlak in onze hostelkamer, hoe het ons vergaat in Manly beach en wat meer concrete plannen die ik voor de komende tijd ga maken. Ik zal ook z.s.m. wat leuke foto's online plaatsen, want de camera is uiteraard full-time paraat hier.
Rest mij eenieder nog een een fijne werkdag / studiedag te wensen!
PH