Afsluiter van Melbourne, nog maar eens over poker

Folks!
Alles goud in het winterse Nederland?
Hier is het allemaal prima. Ik slijt m'n laatste dagen chillend in Melbourne. Het is schitterend weer momenteel dus ik doe het rustig aan. Ik poker wat, kijk wat mee bij bekende pokeraars, kijk wat Australian Open tennis, chill wat met bekenden, dagje surfen, biertje hier of daar. No worries dus. Morgen vlieg ik naar Auckland N-Z waar ik Lenno "The Peewee Partymaker himself" Benajes zal treffen om samen met hem een maandje het avontuur op te gaan zoeken. We moeten nog een camper regelen en uitzoeken wat we daar allemaal gaan doen, dus we zijn alweer lekker voorbereid. Maar ik heb Lord of the Rings een aantal keren gezien, dus ik weet al een beetje de weg. Alleen moeten we oppassen met dat Oog wat vanaf Mount Doom op iedereen schijnt...

Ik had beloofd om nog even te beschrijven hoe het me verging in het Aussie Millions poker toernooi waar ik zo'n heisa om had gemaakt vorige week. Ik zal het niet te uitgebreid maken, aangezien de vorige 3 blogs ook al grotendeels over poker gingen. Ik zal ook proberen het niet zo technisch te maken, maar een aantal pokertermen ontkomen we toch niet aan uiteindelijk.
Mede dankzij alle backers die hun vertrouwen in mij toonden door 20$ aandeel in me te investeren kon ik de 1100$ opbrengen om mee te doen. Vanuit allerlei kanten kwamen aanvragen voor aandelen. Van familie en vrienden thuis tot lokale pokeraars en vrienden, zelfs de ouders van Jimmy wilden mij graag sponsoren.

Ik moest me inschrijven bij de Tournament Registration in de poker room. 22 briefjes van 50$ telde ik uit om een ticket in ontvangst te nemen, 2 dagen voor het toernooi begon. Voor een beetje pokerspeler is 1100$ niet bijzonder veel geld, maar als reiziger leg je dat niet zomaar even neer. Geld stelt in het casino trouwens weinig voor. Regelmatig zie ik mensen duizenden Dollars aan fiches inwisselen. Komend weekend wordt er een pokertoernooi gespeeld waarbij deelname $250.000 kost. Absurdistisch als je het mij vraagt...

Vanaf het moment dat ik het ticket in bezit had, kwam er weer zo'n lekker onrustig gevoel opspelen. Ik ga de f*cking Aussie Millions spelen!
Voor dit toernooi had ik een aantal doelen gesteld:
1. De eerste dag overleven met een gemiddeld punten aantal
2. Tijdens dag 2 zolang overleven dat ik "in het geld zat"
3. Het toernooi winnen
4. Genieten van de deelname
Wat strategie betreft wilde ik me aanpassen aan de omstandigheden, met "tight" en "agressive" uiteraard als basis principes.

Op donderdagavond om 19:00u werd ik verwacht op seat 2 van tafel 29. Ik voelde me niet bijzonder fit door een fikse verkoudheid, maar de adrenaline pompte redelijk door me heen dus ik had daar niet heel veel last van. Voor het toernooi maakte ik nog even een praatje met Kieran, een Ierse pokeraar die ook 20$ in mij had geïnvesteerd. "You gonna make me some money now, eh" was zijn aanmoediging, zoals alleen een Ier dat kan uitspreken. Ook Nederlander Koen en Duitser Sebastian waren in het casino om bij mij te komen kijken. Toen het "Let's shuffle up and deal!" van de toernooi directeur klonk, werden de eerste kaarten geschud en konden we beginnen.
Aan mijn tafel zaten allemaal Aussies, 2 met Indische afkomst, 1 Aziatische en de rest westers. Ik herkende er geen van. Naast me zat een blonde vrouw genaamd Jackie van halverwege de 30. Elke paar minuten kwam er even iemand bij haar langs om gedag te zeggen. De verslaggevers van Pokernews kwamen ook regelmatig even kijken hoe het haar verging en hoeveel punten ze had. Dit moest wel een bekende "pro" zijn dacht ik, hoewel ik haar niet herkende. Gelukkig kon ik mijn hulplijnen thuis even inschakelen. Een sms naar VC en MO met "een blonde bekende australische vrouw genaamd Jackie, enig idee wie dat is?" resulteerde in een antwoord van beiden "dat moet Jackie Glazier zijn, die had Red Pro status op Fulltilt". Okay, oppassen met haar dus, want ze is beter dan de gemiddelde speler. Ik kwam haar later in de week nog eens tegen en heb even met haar staan praten, het bleek wel een vriendelijk vrouwke. Maar tijdens het toernooi was voor vriendelijkheid niet veel ruimte!

Mijn spel was tegendraads aan de manier waarop de anderen aan tafel speelden. Iedereen probeerde de potjes klein te houden met kleine bets en raises. Dat kan best een goede strategie zijn, maar ik geloofde vandaag in een andere manier. Ik ramde er juist meteen veel chips in als ik goeie kaarten had. De blinds waren hoog ten opzichte van de stacks, dus elke pot die ik op wist te pakken was ik blij mee. Niks slowplayen, gewoon all-in gaan. Het kwam me een keer op wat commentaar van een vent te staan. "What a remarkable move" zei hij toen ik hem all-in reraisede en daardoor weer eens zonder tegenstand een pot mocht oppakken. Mijn antwoord was "You think so?".
Ik dacht: wat jij wilt gast, laat mij maar gewoon mijn manier spelen. Een paar uur later lag die vent eruit en zat ik er nog in met een goed aantal punten.

Ik was de hele dag vrij gespannen, maar dat had geen invloed op m'n spel. Trouwens ook niet op de trucjes die ik met de chips kan, ik bleef ze vloeiend over de tafel rollen, door de lucht schieten en in mekaar schuiven. Dit heeft uiteraard niets met het spel te maken, maar ziet er wel cool uit en helpt soms wat tegen de verveling.
Het was steeds 2 uur spelen, 10 minuten pauze, 2 uur spelen, etc. In totaal 4 sessies van 2 uur op dag 1. De hele dag door was het best een beetje zenuwen lijden. Er is constante druk, want je kunt niet rustig achterover gaan zitten afwachten. Elk potje dat je speelt kan cruciaal zijn. Het kan plotseling afgelopen zijn als je tegen iemand aanloopt met betere kaarten, of je kunt ineens heel veel punten hebben als jij een ander weet af te troefen.
Aan de muur hing een klok die de hele tijd door tikte. Iedere 40 minuten gingen de blinds omhoog, wat betekende dat er weer extra druk kwam te liggen op spelers met weinig punten.

Ik overleefde de eerste dag met bijna 70.000 punten, wat ongeveer gemiddeld was. Degene met het meeste had rond de 200.000 en de minsten waren bijna blut met 10.000. Rond 3 uur in de nacht werd het laatste potje gespeeld. Iedereen die er nog inzat moest zijn chips in een plastic zak stoppen, deze dichtplakken en er zijn naam, geboortedatum en puntenaantal opzetten. De chips zouden weer klaar liggen toen we op zondag terugkwamen. Doel 1 was in ieder geval bereikt, de dag was overleefd met een behoorlijk aantal punten! Op naar doel 2, het geld halen.

Op zondag om 12:30 in de middag mocht ik weer aanschuiven om verder te spelen. Die ochtend waren toevallig Jimmy en Veronique in town, zij zouden later op de dag de boot naar Tasmanië nemen. Uiteraard had Jimmy ook een aantal aandelen geïnvesteerd en kwamen zij meekijken hoe het mij zou vergaan op jacht naar het geld.
Ik had die dag stevig de zenuwen te pakken. Nu moest het gaan gebeuren, erop of eronder. Het werd roemloos ten onder gaan in een groot pokertoernooi, een beetje geld verdienen in een groot pokertoernooi of een dikke vette lading geld verdienen in een groot pokertoernooi. Er werd vooraf bekend gemaakt dat er nog 134 spelers over waren, waarvan de eerste 81 geld zouden krijgen. Werd je dus 82e of lager, dan ging je eruit met niets. Werd je 81e of hoger dan kreeg je minimaal 2500$. De eerste plek was 200.000$!!
Er was dus nog wat werk aan de winkel, ik moest voor doel 2 de bovenste 81 zien te bereiken. Het was uiteraard meer dan alleen geld verdienen. Om "het geld te halen" in een groot pokertoernooi is iets symbolisch, een mijlpaal voor elke pokeraar om dit eens te bereiken. Daarnaast hadden veel mensen een aandeel in mij gekocht en ik wilde deze mensen graag terugbetalen. Ik zette alles op alles om in ieder geval die laatste 81 te gaan halen. Stel je eens voor hoe anders dit blog was geweest als ik het niet gered had!

Ik ging op dezelfde voet verder als waarmee ik op de eerste dag had gespeeld. Voor de tafelindeling was er geloot, dus ik speelde nu tegen anderen dan de eerste dag. Iedereen speelde weer kleine potjes en ik knalde m'n chips er opnieuw in zoals ik dat op dag 1 gedaan had. Zo cruisede ik enigszins zonder problemen door tot we nog 100 man over hadden. Hoe dichter bij we bij de laatste 81 kwamen, hoe nerveuzer ik werd. Ik heb weinig verstand van onderdruk en bovendruk, maar echt gezond kon m'n bloeddruk niet zijn. Op een afstandje stonden Jimmy en Veronique te kijken. Ik knikte af en toe naar ze ten teken dat het nog lekker ging. In gebarentaal maakte ik ze duidelijk dat er al 6 spelers van mijn tafel waren afgevallen. Jimmy stak 4 vingers op en wees naar de tafel waar hij naast stond. Mooi, daar waren er dus ook al 4 afgevallen.

Toen we nog met zo'n 88 over waren was ik er bijna zeker van dat ik het zou gaan uithouden tot de 81. Ik had voldoende chips om achterover te gaan zitten en te wachten tot er nog 7 af zouden vallen. Ik probeerde nog steeds wat punten te verzamelen zodat ik niet te ver af zou zakken. Een keertje de blinds stelen vanaf de cutoff kon ik wel riskeren.
Ik heb het hele toernooi in mijn ogen erg goed gespeeld, maar één moment heb ik wel spijt van. Dit werd me bijna fataal. Er waren nog 83 man over, we hadden dus echt bijna de laatste 81 bereikt. Het kwam erop neer dat ik een actie uithaalde met veel risico, waarbij ik zomaar, vlák voor de 81, eruit had kunnen vliegen.
Even technisch: ik zat in de small blind, iedereen foldde naar mij toe. De big blind had ongeveer zoveel als ik. Met K8 suited besloot ik all-in te gaan om de blinds te stelen. De big blind was vrij tight en wachtte ook duidelijk op de bubble, dus daar wilde ik gebruik van maken. Hij zat een paar minuten te denken. M'n hartslag moest ergens richting de 150 zijn gegaan terwijl ik recht naar de tafel bleef staren. Uiteindelijk foldde hij, tot mijn grote opluchting. Hij zei me dat hij KJ of KQ had (koning met nog een paint card). Normaal gesproken was mijn all-in een prima move hier, zeker +EV. Maar het had mijn hele week goed kunnen verzieken als hij met AK of iets dergelijks zat en mij zou busten. Anyway, ik mocht de blinds en antes aan mijn stapel toevoegen, een mooi resultaat.

Toen de toernooi directeur omriep dat speler nummer 82 was afgevallen en we dus "het geld" hadden gehaald kon ik een enorme glimlach niet onderdrukken. De felicitaties van Jimmy en Veronique nam ik dankbaar in ontvangst. Ik had het geflikt, gecasht in een Aussie Millions event! Doel 2 was binnen! Daarmee was ook meteen doel 4 gehaald, ik kon namelijk lekker genieten. De grootste druk was eraf. M'n bloeddruk en hartslag gingen meteen naar beneden.

Bleef doel 3 nog over, het toernooi winnen... Ik had echter niet bijzonder veel punten over. De chipleaders, degenen die het meeste hadden op dat moment, lagen mijlenver voor op mij. Het werd dus tijd om wat meer risico te gaan nemen om ze in te halen.
Dit werd me al vrij snel fataal. Ik kreeg K9 gedeeld op de button (met een M van 5) en ging daarmee all-in, hopende de blinds te kunnen oppikken. De big blind dacht daar wat anders over, hij maakte namelijk de call met AK. Ik kreeg geen geluk en moest de strijd verlaten.

Confirmed Busto, oftewel einde toernooi. Ik pakte m'n MP3 speler, tas, telefoon en vest, zei "nice hand man" tegen degene die mij eruit geknikkerd had en wenste iedereen verder succes. Ik meldde me bij de toernooi directeur en zei hem "I just got busted, mate". Hij checkte even bij de dealer van mijn tafel of dit inderdaad zo was en verwees me door naar een tafeltje waar een manager achter zat. Hij vroeg me om mijn ID, schreef wat details op een lijstje en betaalde mij uit. 2 paarse 1000$ chips en 5 zwarte 100$ chips kreeg ik van hem. Dat was het, einde verhaal.
Ik baalde wel een beetje dat ik eruit lag. Stiekem hoopte ik op een plek bij de eerste 9 (final table), of misschien wel de 1e plaats. Maar ik mocht niet klagen, ik had de 73e plek behaald van ruim 900 spelers, 1400$ winst gemaakt (2500 - 1100) en kon iedereen vertellen dat ik een f*cking cash had behaald in de Aussie Millions!

Flink gesloopt van de spanning en de inspanning verliet ik met Jimmy en Veronique het casino om een welverdiende Heineken te drinken. MO belde me vanuit zijn bed (om een uur of 6 in de ochtend voor hem) om me te feliciteren en al snel kreeg ik chapeaus van anderen die ik gesmst had.
Wat mij nog restte was het uitbetalen van alle aandelen. 's Middags zag ik Rob en Jurjen, zij hadden beide 2 aandelen. Met genoegen overhandigde ik ze wat dollar briefjes en zij namen dat met evenveel genoegen in ontvangst. Alle backers vanuit Nederland heb ik in een enorme internet-bankier transactie uitbetaald (behalve enkelen van wie ik het geld mocht houden omdat ze al genoeg plezier hadden beleefd aan het volgen van mijn pokerkunsten!).

Zo, dat was voorlopig even het laatste over poker wat ik hier te bloggen heb. Iedereen zal er inmiddels wel genoeg van krijgen zeker?
Het was weer genieten om 2 maanden lang veel met het spelletje bezig geweest te zijn. Uiteindelijk heb ik een kleine 5000$ winst gemaakt in deze tijd. 5 jaar nadat ik hier in Melbourne een aantal maanden heb zitten spelen, is het nu opnieuw gelukt om flink winstgevend te spelen. Ik hoopte tevoren stiekem op wat meer, maar kan hier natuurlijk niet ontevreden mee zijn. Wat begon met wat cash games om mijn reis mee te bekostigen, vervolgde met een mooi resultaat in de Aussie Millions en eindigde de laatste dagen met het live meekijken bij "groten" als Phil Ivey, Tom Dwan en Gus Hansen. Wie weet kom ik hier nog eens terug om het tegen hen op te nemen in de toekomst.

Rest mij nog eenieder een fijne dag en alvast goed weekend toe te wensen. Ik blaf morgen ff richting Nieuw Zeeland. Vaag idee om daar te zijn, ik de feeling nog niet echt. Maar dat zal wel komen als ik morgen met m'n koffer over het vliegveld van Melbourne loop, op zoek naar de juiste gate. Zo nog maar even Googlen wat we allemaal in Nieuw Zeeland kunnen gaan doen. (In Auckland is trouwens een mooi casino... :p).

Groet!!